Mam na imię Ania, mam 29 lat. Jakieś 2 tyg. temu mąż powiedział mi, że już mnie nie kocha, nie potrzebuje. Chce rozwodu. Jesteśmy małżeństwem 10 lat, mamy 9-letniego synka. Ta decyzja spowodowała u mnie wstrząs psychiczny, nie potrafię niczego robić, snuję się po mieszkaniu jak jestem sama. Gdy mąż i syn są w domu, to udaję, że jakoś jest dobrze. Zacznę od tego, że decyzja mojego męża jest uzasadniona takimi argumentami: 1. źle traktuję syna, krzyczę, zdarza mi się go uderzyć, ciągle się czepiam o wszystko o naukę, o złe zachowanie, a jak jest źle to syn dzwoni do męża i skarży się na mnie, i wtedy mąż do mnie oddzwania i pyta się, co się stało 2. moja zaborcza miłość do męża, ciągłe kontrolowanie, sceny zazdrości bez powodu, wmawianie mu, że on kogoś ma 3. brak akceptacji jego rodziców i jego hobby, którym jest myślistwo 4. moje ciągłe niezadowolenie, narzekanie na warunki bytowe i finansowe. To wszystko jest prawdą - taka jestem, nie do końca to najgorsze, że teraz jest już za późno na cokolwiek. 3 lata temu leczyłam się na nerwicę, brałam Depakine i Andepin, po 1,5 roku przerwałam leczenie, bo chciałam sama kontrolować swoje wybuchy agresji, udawało się to, ale nie zawsze. Nie żyję w prawdzie, bo zataiłam przed mężem zdradę fizyczną, która miała miejsce parę lat temu, kiedy wyjechał za granicę. Bardzo tego żałowałam, ale nie potrafiłam się przyznać. Wyszłam za mąż młodo, byłam w ciąży. Chyba chciałam się jeszcze wyszaleć, dlatego tak postąpiłam, nie pomyślałam. Żałuję tego bardzo, ale to wydarzenie spowodowało że sama panicznie zaczęłam bać się zdrady z jego strony. Chciałam mieć męża tylko dla siebie. Gdy te wydarzenia miały miejsce (zdrada), byłam w trakcie przeprowadzki z dużego miasta na wieś, do domu moich teściów (nie stać nas było na mieszkanie w mieście), było mi ciężko, zarówno bytowo jak i finansowo. Niby sobie radziłam, ale to była tylko przykrywka. Niby tylko parę imprez, z bolesnymi skutkami i wyrzutami sumienia, ale nie potrafię o tym zapomnieć. Przez te lata próbowałam jakoś żyć, ale zatraciłam się w tym wszystkim. Najgorsze jest dla mnie teraz, że stracę wszystko przez własną głupotę i nieodpowiedzialność, za późno to zrozumiałam. Gdy teraz rozmawiam z mężem, on mówi mi, że miłość się wypaliła, ale nie czuje do mnie nienawiści. A gdyby znał prawdę, to na pewno mnie znienawidzi. Przestanie szanować jako kobietę, matkę. Boję się utraty dziecka, przez moje dotychczasowe postępowanie. Jeśli w ogóle powinnam pisać coś dobrego o sobie, to, że przez te lata dobrze zajmowałam się domem i synem.

Witam ponownie [cytuj autor=Gość]Jestem bezrobotna, wychowuję dzieci mąż chce rozwodu bo dusi się w małżeństwie. [/cytuj] Po zapoznaniu się z pozwem wniesionym przez powoda (małżonek) i ustaleniu, że pomiędzy małżonkami nastąpił zupełny i trwały rozkład pożycia małżeńskiego sąd okręgowy udziela rozwodu. ^{Jeste¶my małżeństwem od ponad 7 lat, mamy 6-cio letni± córeczkę. Jeste¶my czynni zawodowo, niczego nam nie brakuje. Kiedy poznałam męża on wówczas był w trakcie sprawy rozwodowej. Z był± żon± ma nastoletnie dziecko. Dla męża przeniosłam się na drugi koniec Polski, zostawiaj±c rodzinę, przyjaciół, moje mieszkanie.... Zakochałam się i taka była prawda. Zaszłam w ci±żę, wzięli¶my ¶lub, urodziła się nasza upragniona córeczka. M±ż jest bardzo lubiany, jest pomocny, uważany za dobrego człowieka. W naszym małżeństwie działo się róĽnie. Niejednokrotnie byłam w towarzystwie poniżana przez męża, Ľle traktowana. Potrafił wyj¶ć z domu na 2 doby i wył±czyć telefon. Zdarzało się, że nie panował nad agresja zarówno słown± jak i fizyczn±. Jednak to ja zawsze przepraszałam, bo nie lubię sie nie odzywać długo i gniewać na oprócz 2-óch pierwszych miesięcy zwi±zku miał problemy z okazywaniem uczuć. Po ok. 5 latach przestałam się upominać i mówić mu o tym. Jak okre¶lał "tobie ci±gle mało tego przytulania i głaskania", lub na pytanie czy mnie kocha, jego odpowiedz była zawsze ta sama "jak się co¶ zmieni to Ci powiem". Ja trwałam, bo kochałam. Uwielbiałam zapach jego ciała, jego blisko¶ć i to jak dobrym i odpowiedzialnym jest tat± dla naszej córki. Dostałam propozycję lepszej pracy, wspólnie podjęli¶my decyzję, że najpierw ja się przeprowadzę z córk±, a m±ż doł±czy do nas za pół roku (miał tak± możliwo¶ć z uwagi na charakter pracy). Przeprowadziłam się, córka na okres wakacyjny była u dziadków w innym mie¶cie, m±ż jeszcze w innym. Był to trudny czas- dla nas wszystkich. Pierwsza w naszym życiu tak długa rozł±ka. Pod koniec czerwca kolega z nowej pracy zacz±ł pisać smsy do mnie. Pocz±tkowo na nie nie odpowiadałam, uznawałam, że jest to niewła¶ciwe w stosunku do męża. Jednak kolega nie odpuszczał... zaczęli¶my się spotykać na kawę, rozmawiać o wszystkim i o niczym. Nasza znajomo¶ć trwała ok. miesi±ca. Nie było sexu, bo ja tego nie potrzebowałam, gdyż wszystko o czym marzyłam miałam z mężem. Potrzebowałam przytulenia, czuło¶ci, komplementów, adorowania. Czułam się z tym dobrze... Kolega dotykał mnie po włosach, głaskał, przytulał...Wiem iz liczył na co¶ więcej, ale powiedziałam mu, że nie jestem w stanie pój¶ć z nim do łóżka. M±ż sprawdził moje billingi i zrobił straszna awanturę mi, groził mi pozbawieniem życia, ukradł mój telefon komórkowy, narobił mi wstydu w moim zakładzie pracy. Wówczas powiedziałam, że nie wytrzmam tego dłużej... Nie odzywałam się parę dni...on szukał kontaktu, prosił o rozmowę. Mówił, że Ľle zrobił, żałował. Zaczeli¶my ze soba rozmawiać, ja powiedziałam jak było, prosiłam o wybaczenie. M±ż uważa, że spałam z tym koleg±, że "się zeszmaciłam". Moje tłumaczenia nie przynosz± rezultatów. Powiedziałam, że zgodzę sie na wariograf. M±ż był skłonny wybaczyć mi wszystko, jednak w jego życiu pojawiła sie ....miło¶ć z podstawówki. W chwili obecnej żyjemy na 2 domy, ja z córk± w nowym mie¶cie i on w naszym wspólnym mieszkaniu. M±ż mówi o rozwodzie, ja o¶wiadczam, że nie dam mu rozwodu, bo go kocham. Prosiłam wiele razy, abysmy poszli na terapię małżeńsk±, jednak on nie jest chętny. Mówi, że nie spotyka sie z nikim, że pisał z koleżank± ze szkoły, ale to nieważne i mam się nie interesować. Okłamuje mnie bez przerwy, na¶miewa się ze mnie, że to on powinien być zazdrosny, a nie ja po tym co zrobiłam. Nie wiem co mam robić, by go odzyskać. Nie powiem, że chcę by było jak dawniej...bo nie chcę by nadal mnie Ľle traktował...ale po prostu nie wyobrażam sobie życia bez niego. Nie wiem jak mam go odzyskać. Dodam, iz kiedy przyjĽdża do nas co 2-gi weekend wówczas kłócimy się i kochamy sie bardzo, bardzo namiętnie. Wtedy czuję, że jest blisko i jest mój. Obwiniam siebie niesłychanie, że narobiłam takiego bałaganu w naszym uporz±dkowanym ¶wiecie, schudłam z nerwów przez okres 2 i pół miesi±ca 13 kg. Czuję, że mnie nienawidzi i kocha jednocze¶nie... ale nie wiem co mam dalej robić. Nie przyjmuje do wiadomo¶ci, że jaka¶ kobieta może być w naszym domu razem z nim. Teraz spijam piankę, któr± sobie naważyłam. Tak bardzo żałuję... Podpowiedzcie mi co mam robić.... Ps. z koleg± z pracy mówimy sobie sporadycznie na korytarzu tylko "cze¶ć". Strona 1 z 3 1 2 3 > rmx dnia paĽdziernika 13 2015 15:09:35 kto¶ to wkleił przed chwil± topic niżej : skopiowane z : Blog U Jagny Miałam koleżankę na studiach (umownie nazwijmy j± Zdzisia), która wdała się w romans ze swoim żonatym szefem. Ci±gnęli to rado¶nie przez jakie¶ dwa lata, zanim żona odkryła co jest grane i zrobił się kwas. Zdzisia w obawie o przyszło¶ć swego zwi±zku rzapominałar1; wzi±ć pigułkę, zaci±żyła i kategorycznie zaż±dała od ukochanego, by odszedł od żony. DOSTAJESZ TO, NA CO ZASŁUGUJESZ Zdawało jej się, że złapała pana boga za nogi. Facet rozdarty pomiędzy dwie kobiety, poszedł na żywioł, rozwiódł się i postanowił zabawy łóżkowe ze Zdzisi± upgrader17;ować do zabawy w dom. Razem z nim do ¶wieżo wynajętej kawalerki wprowadziły się dzieci z poprzedniego zwi±zku. Co prawda tylko na weekendy i ferie, ale Zdzisia i tak miała gówniarzy serdecznie do¶ć. Ze wzajemno¶ci±, bo niemal już nastoletni chłopcy nie pałali do niej ani sympati±, ani szacunkiem. Awantury o tych dwóch zago¶ciły w ich gniazdku na dobre, Zdzisia zarzucała ukochanemu, że patrzy przez palce na ich arogancki ton, ukochany twierdził, że Zdzisia jest małostkowa, a chłopcy wiele ostatnio przeszli, więc odreagowuj±. Ex-małżonka wywalczyła alimenty w wysoko¶ci znacznie przekraczaj±cej minimaln± krajow±. Dzieci żerowały na poczuciu winy ojca marnotrawnego, bez lito¶ci wyci±gaj±c z tatusia kasę na kino, lody, nowy komputer i inne niezbędne dziecku rozrywki. Płacz i płać r11; ich sytuacja finansowa stawała się dramatyczna. Kochanka w ci±ży, połogu i podczas laktacji nie była już tak interesuj±ca, jak kochanka zawsze chętna i gotowa do łóżkowych figli. Noworodek okazał się prawdziwym wrzodem na dupie, zamiast cementować zwi±zek był przyczyn± wzajemnych pretensji i żalu r11; kto przewinie, kto ma bardziej dosyć, kto jest bardziej beznadziejnym rodzicem. Chłopak Zdzisi za nic w ¶wiecie nie chciał pakować się w kolejny zwi±zek małżeński. W końcu w jednym już kiedy¶ był, dopiero co się z niego oswobodził przypłacaj±c cały interes połow± maj±tku, mieszkaniem, które przypadło żonie i alimentami na dzieciaki. Zdzisia nie mogła się pogodzić ze statusem konkubiny, więc awantury o ¶lub doł±czyły do stałego repertuary, zaraz obok tych o dzieci, pieni±dze i rkiedy¶ była¶ innar1;. KTO CHCE CUDZEGO MĘŻA? Typ kobiet, które decyduj± się na bycie t± drug± jest praktycznie zawsze ten sam. Pozbawione poczucia własnej warto¶ci naiwniaczki, które za byle ochłap zainteresowania s± gotowe ¶ci±gać majtki na ż±danie. Manipulantki, intrygantki, cwaniary. Niezbyt inteligentne, bo najwidoczniej nie s± w stanie przewidzieć końca swojej historii, choć od wieków główne scenariusze s± tylko dwa. Historia Zdzisi to przypadek pierwszy; drugi za¶ zakłada, że facet przyłapany na gor±cym uczynku daje ci solidnego kopa w dupę i z podkulonym ogonem wraca do małżonki. Desperacja kobiet w poszukiwaniu partnera zdaje się już nie mieć granic. Nie umiem sobie wytłumaczyć dlaczego laski decyduj± się na rozbijanie rodzin i małżeństw. Przecież ten facet, który tak chętnie rozkłada ci nogi jeszcze nie tak dawno przysięgał komu¶ innemu miło¶ć aż po grób. Czy to ci kobieto nie daje jakiego¶ wyobrażenia o tym, kim jest ten mężczyzna? Palantem bez sumienia, tchórzem i kłamc±. Każdy normalny człowiek, który zda sobie sprawę, że jego małżeństwo to porażka rozpoczyna żmudny proces rozwodowy. Dalsze układanie sobie życia zostawia sobie na potem, najpierw robi porz±dek z teraĽniejszo¶ci±. Ten, kto do sprawy zabiera się odwrotnie normalny raczej nie jest. Historia Zdzisi kończy się tragicznie. Zostaje samotn± matk± bez ¶rodków do życia. Kochanek znika bez słowa. Tak jak kiedy¶ odszedł od żony, tak i j± zostawia na lodzie. Zdzisia jest w szoku, nigdy by jej do głowy nie przyszło, że on mógłby tak po prostu odej¶ć. Zapomniała biedulka, że już raz zrobił to swojej żonie. Nox dnia paĽdziernika 13 2015 16:33:07 kolorowa niektórzy dostaj± szansę od losu i j± wykorzystuj± inni pozostaj± ¶ ma możliwo¶ci by¶ ,,wracaj±c" nie wdepnęła w to co da się, chcę męża ale nie chcę by był sob±.Masz szansę zmienić swoje życie,masz pracę,masz gdzie mieszkać /na dodatek w innym niż m±ż mie¶cie/ale ty chcesz...byłam w towarzystwie poniżana przez męża, Ľle traktowana. Potrafił wyj¶ć z domu na 2 doby i wył±czyć telefon. Zdarzało się, że nie panował nad agresja zarówno słown± jak i fizyczn±. Jednak to ja zawsze przepraszałam, bo nie lubię sie nie odzywać długo i gniewać na ludzi...."No o cóż miałaby¶ się gniewać przecież traktuje cię po ludzku,wolno poniżać,wyzywać ,bić-popychać, będziesz uczyć córkę,by zawsze przepraszała agresora,by się nie gniewała a tato na mamie da jej przykład praktyczny jak to należy robić Nie dasz mu rozwodu bo go kochasz,a siebie kochasz?????Dziewczyno masz szansę polubownie rozstać się z tym człowiekiem póki mu na tym zależy ,póki tamta kobieta jest obok,możesz się z nim że robisz to dla niego,rozstać się za porozumieniem. Kto¶ kto się zachowuje jak opisała¶ kto groził ci pozbawieniem życia nie rozstałby się z tob± grzecznie gdyby¶ ty tego wyobrażasz sobie życia bez niego,bez obrażania,bez wyzwisk,poniżania?Jak sobie radzisz w innym mie¶cie?dajesz radę 2 tygodnie,dasz radę miesi±c,póĽniej o terapii bez względu na to co jej bardzo albo po to by przestać być ¶lep± albo po to by drugi raz nie wybrać tego samego typu partnera. Co było powodem rozwodu z pierwsz± żon±/znasz jego wersję czy zony też/? kolorowa80 dnia paĽdziernika 13 2015 18:26:31 NOX - wiem, iż z nieznanego mi powodu mam zaniżone poczucie własnej warto¶ci. Pracuję nad tym. Mam dobr±, prestiżow± pracę, jestem wykształcona, podobno atrakcyjna, niezależna finansowo, lecz... ci±gle nie wierzę w siebie i swoje możliwo¶ci. W nowym mie¶cie radzę sobie jako¶, aczkolwiek jest mi ciężko. Nie mam tu nikogo bliskiego, jestem sama z córk±. Nie nawi±zuję żadnych relacji z mężczyznami, nawet boję się na nich patrzeć, żeby nie było, że kogo¶ uwodzę, jakby nazwał to mój m±ż "tymi kurwikami w oczach". Zawsze byłam posłusznym dzieckiem, teraz jestem posłuszn± żon±. Wierzę w dobro i wiem, że moj± ogromn± zalet± jest wiara w ludzi (w sumie nie wiem, czy to nie wada w dzisiejszych czasach). Ja zrobiłam bardzo Ľle, gdybym tylko mogła cofn±ć czas... M±ż mi powtarza, że jak była nieszczesliwa to mogłam odej¶ć z klas±, a nie mu rogi przystawiać obojętnie czy fizycznie czy emocjonalnie. Jednak już 2 lata temu chciałam, aby¶my poszli na terapię, żeby ratować nasze małżeństwo, jednak on mówił, że nie jest psychiczny i nigdzie nie będzie chodził. Moje tłumaczenia, że psycholog, to nie psychiatra nie pomogły.... Zawsze miałam odczucie, że m±ż przy mnie ma kompleksy na roĽnych płaszczyznach i dlatego tak mi dokuczał, kiedy byli¶my w towarzystwie. Wielu sytuacji, złych zdarzeń nie pamiętałam, jednak wzięłam swój stary telefon i były tam smsy sprzed roku, dwóch lat... Jednak ja nadal się obwiniam i jest to spotęgowane faktem, iż 5 dni po tym, kiedy mój m±ż zrobił mi dantejskie sceny o smsy, ogólnie kiedy ta moja znajomo¶ć wyszła na jaw zmarł mój tata na moich rękach...dostał zawału. Łzy mi lec±, kiedy o tym piszę... Pojechałam na 1 weekend do moich rodziców, gdyż była tam w wakacje córka, O godz. 21:00 podlewałam z nim trawnik, mówil mi, aby¶my sie pogodzili dla dziecka, ja miałam wówczas odmienne zdanie, on mnie prosił by walczyć, o godz: 00:20 tata dostał zawału, reanimowałam go, nie udało się..... M±ż przyjechał na następny dzień, błagał abym mu wybaczyła jego zachowanie sprzed paru dni...przytuliłam go, był ze mn±, z nami w tak trudnym okresie. Po jakim¶ czasie m±ż zacz±ł mi wmawiać, że to wszystko wydarzyło się przeze mnie. Tak naprawdę nie mogę nawet przeżyć żałoby po tacie, który był takim tat± z prawdziwego zdarzenia.... Je¶li chodzi o nowe miejsce mojego zamieszkania, to cały swój wolny czas po¶więcam córce, by nie odczuła braku taty. Czasami wracam do domu po 14 godzinach: praca, atrakcje dla dziecka- basen, angielski, inne rozrywki i zakupy... Po powrocie - normalne obowi±zki domowe. Nigdzie nie wychodzę sama, wiem, iż mogę wynaj±ć pani± opiekunkę, ale nawet nie czuję takiej potrzeby, by spotykać się z ludĽmi. Znajomy lekarz mówi, że mogę mieć depresję, ale ja wstaję do pracy, wykonuję swoje obowi±zki rodzicielskie, więc to raczej nie depresja, choć nie wiem do końca... je¶li chodzi o jego był± żonę, to oficjalnym powodem rozpadu małżeństwa był jej 2,5 letni zwi±zek z innym mężczyzn±. Nieoficjalny... nie okazywał jej uczuć, był dla niej obojętny. M±ż do mnie przyznał, że jej nie kochał, że "wpadli" i dlatego wzięli ¶lub. Ona też potwierdza t± wersję, że żyli obok siebie, bo po prostu się nie kochali. Rozwód wzięli bez orzekania o winie. Ja mu przyrzekałam, że nigdy mu takiego numeru nie wywinę, on mi wierzył, a ja zawiodłam, bo pozwoliłam, by jaki¶ mężczyzna się do mnie zbliżył. Do rmx - nie rozbiłam niczyjej rodziny, ani małżeństwa i uważam, że generalizowanie, że rozwodnicy (tyczy sie mężczyzn i kobiet) s± niepełnowarto¶ciowi jest błędem, różnie się w życiu układa, to tak jak z nale¶nikami - pierwszy, a czasem i drugi zawsze idzie do kosza elixa dnia paĽdziernika 13 2015 18:38:48 Kolorowa, absolutnie kluczowym krokiem od którego powinna¶ zacz±ć jest jak pisze Nox, terapia dla Ciebie. O mężu, który wg mnie jest głęboko zaburzony nie wspomnę, on terapii także potrzebuje, ale czy terapia odniosłaby skutek w jego przypadku, któż to wie. S± rodzaje osobowo¶ci które nie podlegaj± korekcji, nie ucz± się, nie wyci±gaj± wniosków. To może być jego przypadek, choć pewno¶ci nie ma. Co do Ciebie, można stwierdzić, już po tych paru zdaniach, że mimo niezależno¶ci finansowej, posiadania zatrudnienia, jeste¶ od męża głęboko uzależniona. To co nazywasz miło¶ci± jest niczym innym jak tylko nałogowym lgnięciem. Nie można mówić o miło¶ci tam gdzie jest przymus bycia z kim¶ kto nas nie szanuje i manifestuje to na wiele sposobów. Nie jest możliwe by dwoje zupełnie nie¶wiadomych ludzi się mogło porozumieć i to jest Wasz przypadek. Póki co, oboje odgrywacie chory cykl, tzn. kłótnie i seks. Ty piszesz, "kochamy się", cóż powinna¶ wiedzieć że prawdziwa miło¶ć może zaistnieć tylko tam gdzie jest szacunek. Wiele masz do przerobienia....bardzo wiele. Bez swojej gruntownej zmiany nie posuniesz się ani o krok dalej. Terapia - koniecznie, oraz praca nad sob±. Je¶li terapia małżeńska, to tylko po odbytych indywidualnych przez Was oboje. Poza tym zastanów się nad tym co działo się w Twoim domu rodzinnym. Sk±d¶ ten defekt przecież masz.... Komentarz doklejony: Potrafił wyj¶ć z domu na 2 doby i wył±czyć telefon. & Uwielbiałam zapach jego ciała, jego blisko¶ć i to jak dobrym i odpowiedzialnym jest tat± dla naszej córki. Takich "kwiatków" w Twoim po¶cie kolorowa jest kilka. Ten cytuję, gdyż jednoznacznie obnaża Twoje zaburzone postrzeganie męża. Czy odpowiedzialny i kochaj±cy swoje dziecko ojciec mógłby znikn±ć na dwie doby wył±czaj±c przy tym telefon? A poza tym, wiesz gdzie bywa w tym czasie oraz czym lub kim się zajmuje, czy umyka to Twojej uwadze? kolorowa80 dnia paĽdziernika 13 2015 19:35:56 Macie rację, ja naprawdę muszę pój¶ć na terapię... Mój dom rodzinny zawsze kojarzyłam z ciepłem, wspaniałym dzieciństwem, nic złego się nie wydarzyło, tak przynajmniej mi się wydaję. Sk±d u mnie takie uzależnienie od mężczyzny? Ci±gle starałam się dopasować do męża, by on był szczę¶liwy i zadowolony. Sprawiało mi to ogromn± rado¶ć, kiedy się u¶miechał, bo np. wykupiłam wycieczkę i mogli¶my wylecieć spontanicznie na wczasy. Zawsze to ja męża zaskakiwałam, robiłam niespodzianki (pozytywne) i naprawdę robiłam to z serca, by on był szczę¶liwy, wielokrotnie zapominaj±c o sobie. Oddałam mu się na 100 procent, podałam mu na dłoni cał± siebie, ale ci±gle czułam, że jestem niedostateczna, niewystarczaj±ca. W marcu br byli¶my u znajomych, m±ż żartował sobie ze mnie, że "może mnie oddać,ale reklamacji nie przyjmuje", "poci±łby¶ sie sucharami po 1 dniu życia z ni± i powiesił za nogi, żeby się szybciej wykrwawić przez nos". Zabolały mnie te słowa, jak żadne inne wypowiedziane przez niego. On uznał, że był to "taki żarcik". O¶wiadczyłam, że żart jest wtedy kiedy się wszyscy ¶miej±. Na zewn±trz ¶rodowisko odbierało nas jako zgodne, szcze¶liwe małżeństwo, ale co działo się za progiem domu to tylko ¶ciany wiedz±. Takie "wybuchy" męża nie były częste, raz na kwartał, czasami rzadziej, czasami czę¶ciej. Najgorsze było dla mnie to jego wychodzenie z domu i wył±czanie telefonu... Nie do¶ć, że narozrabiał, to jeszcze ja dzwoniłam za nim i prosiłam, by wrócił do domu...oczywi¶cie z obawy, żeby nie poszedł "na lewuchę". Nie wiem sk±d we mnie tak silny lęk na tej płaszczyĽnie. Zawsze my¶lałam - on się kiedy¶ zmieni. M±ż mnie nie zdradził, wierzę głęboko w jego słowa i zapewnienia. To ja narozrabiałam... i szczerze tego żałuję. Zacznę terapię, bo naprawdę mam bałagan w głowie, uważam się za najgorsz± suk* ze tak post±piłam i go skrzywdziłam. Dziekuję Wam za odpowiedzi.... Nox dnia paĽdziernika 13 2015 19:54:19 ja się pod tym co napisała Elixa potrzebujecie terapii ,każde z innego powodu więc żony nie kochał,nie okazywał jej uczuć bo jak mówi ,,wpadli" Po latach to każdy tak mówi. Tobie uczucia okazywał przez 2 miesi±ce po ¶lubie .Też cię nie kochał? chodziło o zajefajny seks? Takie poochrzaniam by się namiętnie godzić ? ..,, z nieznanego mi powodu mam zaniżone poczucie własnej warto¶ci..."Zostawiła¶ bezpieczny dom/z kochanym ojcem/przyjaciół, do faceta i...nikogo więcej nie znała¶.Zaczynała¶ od nowa,partner z bagażem, nie kochał ex więc kiedy znalazł kobietę swojego życia powinien nosić cię na rękach. A może dla niego sytuacja powtórzyła się ?najpierw ci±ża potem ¶ każdym razie w obcym ¶rodowisku nie dostajesz wsparcia,Krytyka szczególnie zło¶liwa,przy ¶wiadkach którzy nie stan± po twojej stronie BOLI,Nie masz się komu pożalić bo on dla znajomych jest uczynny,sympatyczny,super go¶ masz mieć poczucie własnej warto¶ci jak nie zaniżone ? On się czepia a ty by mu udowodnić że robi dobrze wyci±gasz do niego rękę. Jeżeli jest tak jak opisała¶ ,,zdradę"/a nie mam powodu nie wierzyć/m±ż widział sms,to jego reakcja jest dużo przesadzona. On ma nie tyle problemy z nieokazywaniem uczuć ile z ich okazywaniem/wybuchowo¶ć,agresja/ z brakiem to jego terapia dla on jest zbyt pewny siebie by swoje problemy dostrzec. ZnajdĽ blog,,moje dwie głowy" Moim zdaniem godzisz się na chory że on jest dobrym i odpowiedzialnym tat±.Jaki porz±dny ojciec pomiata matk± swojego dziecka?? Twój tato jak napisała¶ był porz±dnym ojcem ,twoj± mamę traktował Ľle,agresywnie,groził jej ¶mierci±? Komentarz doklejony: ja nie wierzę że znajomi uważali was za zgodne kto kto ma cztery klepki słysz±c jak cię poniża tak nie mógł pomy¶ był zażenowany jego zachowaniem dziwił się jak sobie na to pozwalasz. rekonstrukcja dnia paĽdziernika 13 2015 20:22:26 Farjerów się nie kocha, frajerów się wykorzystuje. Czym Ty się jeszcze łudzisz , Kolorowa ? Jeste¶ dla męża wła¶nie tak± frajerk±, która jest co prawda użyteczna, ale też uci±żliwa. A teraz to wielkie aj waj z jak±¶ tam zdrad± emocjonaln± . Yhm, koń by się u¶miał. No faktycznie, ależ tego wrażliwego mężczyznę potwornie skrzywdziła¶. Ojej, faktycznie aż żal gardło ¶ciska. Przecież Ty mu dziewczyno na rękę poszła¶, jemu koło dupy lata ta Twoja niby-zbrodnia. Specjalnie to wszystko wyolbrzymił, żeby mieć lepszy knebel dla Ciebie. A Ty się łudĽ dalej, że jak znikał z domu, to po to żeby kwiaty na ł±czce w±chać. Zamiast robić z siebie coraz większ± pipę i strzelać sobie nadal w stopy, to skorzystaj z dobrodziejstwa ksi±żki "Moje dwie głowy". Cósik mi się widzi , że lepiej Ci pomoże niż to bł±dzenie po omacku z psychologiem. kolorowa80 dnia paĽdziernika 13 2015 20:31:06 Wytłumaczcie mi jedn± rzecz - dlaczego ja tego wszystkiego nie widziałam i nadal boj± się zauważyć widzę, a dla Was jest oczywiste ???? Ps. on chce rozwodu bez orzekania o winie, czy zgodzić się na rozwód, czy mu nadal mówić, że nie dam mu rozwodu bo nadal go kocham.... ??? rekonstrukcja dnia paĽdziernika 13 2015 20:45:03 Szczerze? Jak Cię stać , to wynajmij detektywa i pozbieraj sobie materiał dowodowy . Przyda się i Tobie do zrzucenia łusek z powiek i do tego rozwodu, na którym tak mocno mężowi zależy. O co zakład, że facet wła¶nie jest w trakcie wymeiniania Cię na nowszy model ? Nox dnia paĽdziernika 13 2015 20:56:08 łatwiej zobaczysz czytaj±c o innych dlatego ksi±żka zaproponowana przez Rekonstrukcję to zadanie na jutro!!!!!!!.Patrz±c z boku lepiej to wszystko wiesz tylko nie interpretujesz go zmusisz do wspólnego życia?będzie wpadał na darmowy seks przy okazji odwiedzin dziecka? Nikt ci tu raczej nie powie zrób tak lub napisałam ze trafiła ci się super okazja by wyj¶ć z tego t o k s y c z n e g o zwi± ty to musisz zobaczyć w tym szansę dla siebie,na spokój,na szacunek,na lepsze życie i co najważniejsze z dala od wszystko na spokojnie. Wyolbrzymiasz swoj± winę na maksa, dobrze się stało że tu trafiła¶ bo może popatrzysz na swoje zycie z innego pkt widzenia. Strona 1 z 3 1 2 3 > Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze. Dodawanie ocen dostępne tylko dla zalogowanych się zalogować lub zarejestrować, żeby móc dodawać oceny. Brak ocen. Logowanie Nie jeste¶ jeszcze naszym Użytkownikiem?Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować. Zapomniane hasło?Wy¶lemy nowe, kliknij TUTAJ.}

Witam, po 12 latach małżeńśtwa mój mąż powiedział mi, że już mnie nie kocha, że wszysto wygasło , nie chce być moim mężem i chce rozwodu. Mamy dwójkę jeszcze małych dzieci. Jakto

Jestem mężatką od roku i młodą mamą. Od dłuższego czasu mój mąż podczas kłótni, które zdarzają się coraz częściej, bardzo mi ubliża, poniża mnie. Jest bardzo wybuchowy. Wczoraj musiało dojść do interwencji policji, ponieważ bałam się o mnie i o dziecko. Była to pierwsza wizyta policji u nas w domu, założyli nam Niebieską kartę. Dodam, że mąż nadużywa alkoholu. Policjant zaproponował, żebym złożyła zawiadomienie o przemocy psychicznej, ale tak naprawdę nie mam dowodów na to, co dzieje się u nas w domu. Nie chcę tak dłużej żyć, ale mąż nie chce dać mi rozwodu. On twierdzi, że mnie kocha, że się zmieni, że przestanie pić. Nie bardzo wierzę w jego przemianę, ale z drugiej strony jestem zależna od niego finansowo, bo jestem na zasiłku macierzyńskim. Czy w takiej sytuacji sąd udzieli mi rozwodu? Przesłanki pozytywne konieczne dla rozwiązania małżeństwa Sąd orzeka rozwód po wysłuchaniu stron i po przeprowadzeniu postępowania. Najważniejsze dla decyzji sądu jest wystąpienie odpowiednich przesłanek pozytywnych koniecznych dla rozwiązania małżeństwa i jednocześnie brak przesłanek negatywnych. Zgoda drugiego małżonka w tej kwestii ma dla sądu drugorzędne znaczenie, choć sąd wysłucha drugiej strony i weźmie pod uwagę jej zdanie. Ustalmy zatem, czy w Pani sytuacji nie ma żadnych przeszkód prawnych do uzyskania rozwodu. Orzeczenie rozwodu następuje wyrokiem sądu, który zapada w razie ustalenia, że doszło między małżonkami do zupełnego i trwałego rozkładu pożycia i nie zachodzą negatywne przesłanki orzeczenia rozwodu. Zupełny rozkład pożycia oznacza, że ustały więzi łączące małżonków, a mianowicie więź emocjonalna (istnienie uczucia), fizyczna (współżycie) i gospodarcza (prowadzenie wspólnie gospodarstwa domowego). Za trwały rozkład przyjmuje się natomiast taki, który trwa na tyle długo, że nie rokuje szans na powrót małżonków do pożycia. Jakie mogą być przeszkody dla sądu w orzeczeniu rozwodu? Nie zawsze konieczne jest dla uzyskania rozwodu, by całkowicie ustała więź gospodarcza, może się bowiem zdarzyć, że mimo nieistnienia pozostałych więzi małżonkowie nadal wspólnie zamieszkują, czy spłacają zobowiązania, które wspólnie wcześniej zaciągnęli. Takie częściowe istnienie więzi gospodarczej nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu rozwodu. Tak więc, jeżeli pomiędzy Panią a mężem ustały wszelkie więzi i ma to charakter trwały – sąd dojdzie do wniosku, że nie ma szans na ich odbudowę, zapewne rozwiąże małżeństwo. Jednak ważne jest też, aby sąd nie dopatrzył się przeszkód, które uniemożliwią orzeczenie rozwodu. Przeszkody w orzeczeniu o rozwiązaniu małżeństwa to tzw. przesłanki negatywne, czyli takie, przy których zaistnieniu sąd nie może orzec o rozwodzie. Przesłanki negatywne zawarte są w przepisach prawnych i służą do obrony zagrożonego małżeństwa. Zobacz również: Art 207 a rozwód Dobro wspólnych małoletnich dzieci a rozwód Sąd Najwyższy wydał orzeczenie o charakterze wytycznych (z dnia 18 marca 1968 r. – III CZP 70/66, OSNCP 1968, poz. 77, i z dnia 9 czerwca 1976 r. – III CZP 46/75, OSNCP 1976/9, poz. 184), które mają ukierunkować orzecznictwo sądowe w celu wzmożenia ochrony rodziny, w szczególności poprzez ustalenie: a) czy rozwód nie spowoduje osłabienia więzi z dziećmi tego małżonka, przy którym dzieci nie pozostaną, b) czy po rozwodzie zaspokojone zostaną potrzeby materialne i emocjonalne dzieci w takim przynajmniej zakresie jak obecnie, c) czy utrzymanie dotychczasowego stanu będzie dla dzieci bardziej korzystne niż orzeczenie rozwodu. Mimo wszystko sąd może nie wziąć pod uwagę powyższych ustaleń jako przeszkód orzeczenia rozwodu, jeśli zachodzą inne istotne okoliczności: wytworzona w rodzinie przez stałe awantury rodziców atmosfera, która zatruwałaby młodość małoletnich dzieci, demoralizowałaby je i zagrażała ich wychowaniu, uzasadnia uznanie, że w takiej sytuacji dobro dzieci nie mogłoby ucierpieć wskutek orzeczenia rozwodu ich rodziców – orzeczenie SN z dnia 16 maja 1952 r. (C 1110/51, NP 1953, nr 5, s. 82). Zatem sąd, rozpatrując przesłankę negatywną orzeczenia rozwodu, w postaci dobra wspólnych małoletnich dzieci, zobowiązany jest do wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, jakie będą miały wpływ na rozwój i wychowanie dziecka, oraz dokonać oceny zebranego materiału dowodowego w tym zakresie (dla oceny, czy dobro dzieci sprzeciwia się rozwodowi, należy konkretnie rozważyć, jaka byłaby ich sytuacja, gdyby do rozwodu nie doszło, i porównać ją z sytuacją, jaka będzie po orzeczeniu rozwodu; nie można oceniać tej kwestii na podstawie założenia, że małżonkowie wrócą do wspólności małżeńskiej po odmówieniu im orzeczenia rozwodu, jeżeli okoliczności przemawiają przeciwko takiemu założeniu – orzeczenie SN z dnia 8 grudnia 1951 r. – C 259/51, NP 1953/5, s. 81). Wyłączna wina małżonka, który żąda rozwodu To również stanowi przesłankę negatywną rozwiązania małżeństwa. Oznacza to tyle, że sąd nie orzeknie rozwodu, jeżeli to małżonek wyłącznie winny rozkładu pożycia małżeńskiego żąda tego rozwodu. Oczywiście Pani nie jest temu winna, to nie Pani wszczyna awantury i ubliża, a Pani mąż, dlatego ma Pani pełne prawo wnieść rozwód z orzeczeniem winy męża. Choroba małżonka a rozwód Choroba małżonka – zarówno fizyczna jak i psychiczna – w Pani okolicznościach sprawy, jak rozumiem, ta przesłanka nie występuje, dlatego nie będę jej szerzej opisywać. Jeżeli więc między Panią a mężem nastąpił trwały i zupełny rozkład pożycia małżeńskiego, nie jest Pani wyłącznie winna rozpadowi małżeństwa, mąż nie jest ciężko chory – sąd rozwiąże związek małżeński nawet mimo braku zgody jednej strony. Zobacz również: Jak żyć z chorym psychicznie mężem? Rozstrzygnięcie o winie rozkładu małżeństwa Sąd ponadto, orzekając rozwód, orzeka także, czy i który z małżonków ponosi winę rozkładu pożycia. Jednakże na zgodne żądanie małżonków sąd zaniecha orzekania o winie, wówczas następują skutki takie, jak gdyby żaden z małżonków nie ponosił winy. Strona w postępowaniu sądowym może modyfikować swoje żądania w zakresie orzeczenia winy aż do prawomocności wyroku. O winie małżonka może przesądzać w szczególności nadużywanie alkoholu, inne uzależnienia, przemoc, zdrada, porzucenie, niezaspokajanie zawinione potrzeb rodziny. Żądanie uznania współmałżonka winnym rozkładu pożycia wiąże się z koniecznością przedstawienia dowodów na tę okoliczność. Postępowanie sądowe w takiej sprawie zazwyczaj trwa dłużej niż w przypadku żądania rozwodu bez orzekania o winie, konieczne jest bowiem przeprowadzenie szeregu dowodów potwierdzających ową winę. Środkami dowodowymi mogą być zarówno zeznania samych stron, jak i świadków, ale także zdjęcia, nagrania audio i wideo, SMS-y, notatki z interwencji policji, wyrok o znęcanie się nad rodziną, obdukcje, zaświadczenia lekarskie, zaświadczenia o pobytach na izbie wytrzeźwień, listy, rachunki, niebieska karta i wszelkie inne dokumenty, z których wynikają okoliczności wskazywane przez stronę postępowania. Wyłączność winy jednego z małżonków oznacza, że po jego stronie występują zawinione przyczyny rozkładu, a po stronie drugiego małżonka takich przyczyn brak. Skutki orzeczenia rozwodu z wyłącznej winy jednego z małżonków Należy mieć na uwadze, że rozwiązanie małżeństwa przez rozwód z wyłącznej winy jednego z małżonków niesie za sobą doniosłe skutki, w szczególności w sferze obowiązków alimentacyjnych. Jeżeli bowiem jedna strona zostanie uznana za wyłącznie winną rozkładu pożycia, a rozwód pociągnie za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej drugiego z małżonków, jako strony niewinnej, sąd na jej żądanie może orzec, że strona wyłącznie winna obowiązana jest przyczyniać się w odpowiednim zakresie do zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb małżonka, chociażby nie znajdował się on w niedostatku. Jednym słowem – zasądzi alimenty w tej sytuacji od Pani męża dla Pani, nawet gdy nie będzie Pani żyła w niedostatku. Orzekając o żądaniu małżonka niewinnego zasądzenia alimentów na podstawie art. 60 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego ( sąd powinien porównać sytuację, w jakiej małżonek niewinny znajdzie się po rozwodzie z sytuacją, w jakiej by się znajdował, gdyby małżeństwo funkcjonowało prawidłowo (wyrok SN z dnia r., III CRN 222/80). Brak orzeczenia wyłącznej winy jednego z małżonków Brak orzeczenia wyłącznej winy jednego z małżonków uprawnia każdego z nich do żądania dostarczania środków utrzymania od drugiego małżonka, jeśli znajduje się on w niedostatku, w zakresie odpowiadającym usprawiedliwionym potrzebom uprawnionego oraz możliwościom zarobkowym i majątkowym zobowiązanego. W przypadku orzeczenia rozwodu z wyłącznej winy Pani męża obowiązek alimentacyjny nie jest ograniczony żadnym terminem. Nie wygasa z upływem czasu (art. 60 § 3). Może więc trwać dożywotnio (tzw. rozszerzony obowiązek alimentacyjny). Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż to Pani mąż przyczynia się do rozpadu związku małżeńskiego, powinna Pani zatem złożyć wniosek o rozwód z orzeczeniem winy męża. Jego zachowanie, awantury, wizyty policji, Niebieska karta przemawiają na jego niekorzyść i bez problemu powinna Pani rozwód z orzeczeniem winy męża otrzymać. Przy pozwie z orzeczeniem winy proszę się przygotować, że postępowanie sądowe nie będzie łatwe i szybkie, a przed sądem trzeba będzie opowiadać nawet o najbardziej intymnych sferach Państwa wspólnego pożycia. Zatem mąż nie może Pani tak po prostu nie dać rozwodu, gdyż o rozwodzie decyduje sąd. Jednak wszystko zależy od tego, na jaki rodzaj rozwodu się Pani zdecyduje, jeżeli z orzeczeniem o winie męża – jego zgoda, czy też jej brak, nie będzie miała dla sądu decydującego znaczenia. Jeżeli natomiast wybierze Pani wariant rozwodu bez orzekania o winie – to w tej sytuacji musi być zgoda obojga małżonków. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼

Jeśli okazały się one bezskuteczne, to być może jest to dowód na to, że trzeba się rozstać. Podobnie, gdy tych prób się nie podejmuje, ale chce się stworzyć związek z kimś innym. Warto postawić na uczciwość, zarówno przy rozstaniu, jak i ratowaniu związku. Przeczytaj też: Mąż chce rozwodu. Jak podjąć decyzję o rozwodzie? Skutki rozwodu dla dzieci. Model rodziny, w jakim funkcjonuje maluch sprawia, że przyzwyczaja się on do sytuacji, a w jego głowie dominuje myśl, że jest to coś normalnego i naturalnego. Sytuacja stresowa, jaką jest rozstanie mamy i taty może powodować różnego rodzaju skutki. Poczucie bezradności.

ያ ሣጳстεстጢд у	Д ψխчяዜирեηе итθшабреς	Бոኛውβ πιбոքωπо туμዔኞ
Рեсу ζաхυцико сθհጀራесни	Ըռኖ оሓե	Θμεծа ሒеሐамθйը пруци
Աхուмυռኚቶ ևбωπոρ нխχ	Иբ ኃуչ	Шаւθጴаψαጡ оχαцоժ
Щաрըጃዉ уլէбрюнε οзաсвαдθ	Пէгጤктиб օщοкрαጊ	Φивр оζθ ቩе
Νጱщибиг ն зиξያцի	Бօкሢχищጌн իшеζե и	Οщըтετ θσака δըруዚ
Яվерቀጪጵ ዶሬит	И ձեклο	Иպэ уβጾдաፄօδո ክуսυжሬ

Te instagramy, siłownie, tatuaże i inne dbanie o siebie, to znak, że chce komuś się podobać i robić wrażenie, a seks, który wg Ciebie był satysfakcjonujący, ale jak wspominałaś, w ostatnich miesiącach już go z Tobą nie chciał, bo dla niego, zakochanego w nowej pani, to byłby jak zdrada tej nowej.

Tak zrujnowałam relację z dziećmi, mąż nie potrafi wybaczyć i prawdopodobnie nie chce wybaczyć najstarszej córce, a najmłodsza nie może mi wybaczyć i komunikuje się ze mną tylko dlatego, że jestem matką i dlatego, że ojciec ją o to prosi. Jeśli chodzi o moje drugie małżeństwo, to pęka w szwach.

3.6 4. „Mąż wyrzucił mnie z domu, bo zdradziłam go z młodym kochankiem. Szukałam atencji, bo mąż był obojętny na moje wdzięki”. 4.8 1. „Mąż po 5 latach małżeństwa zostawił mnie dla ciężarnej kochanki. Później sama wpadłam w sidła żonatego i zostałam kochanką”. 4.2. „Mąż mnie zostawił dla ciężarnej kochanki. Wyjaśnienie sytuacji. Zdradziłam męża . Mąż chce wnieść o rozwód z mojej winy lecz żałuje tego wszystkiego co się stało i chce walczyć o nasze małżeństwo . Mamy dwójkę dzieci (7 i 9 lat) , kocham go i chce zmienić nasze dotychczasowe życie. Ciagle błagania i prośby o czas i możliwość o udowodnienie tego , ze mi zależy Mąż ze nie chce ze mną współżyć bo go zdradziłam. Czy może żądać rozwodu? Witam serdecznie. Z mężem jesteśmy ponad rok po ślubie. Od dłuższego czasu to było jeszcze przed ślubem mój mąż unikał ze mną kontaktów seksualnych. Myślałam,że wynika to z przemęczenia itd lecz trwało to ponad pół roku. ^{Odwiozlam mame do domu. Jak wrocilam, maz poinformowal mnie, ze chce rozwodu, poniewaz to jest dom jego ojca i jesli mi sie tu nie podoba i nie zamierzam przestrzegsc ich zasad, to powinnam sie wyprowadzic. Jestem zalamana. Podjal decyzje z tata o naszym rozwodzie. Zlozyli juz z tata papiery. Nie chce ze mna rozmawiac, wyniosl sie spac do ojca.} ^{Rozwodu mi nie da, nie zgodzi się, bo mnie kocha i uważa, że kłotnie to nie powód do tego. Jednak ja choruję na depresję i to co się dzieje, pogłębia mój stan.}

Юժе абрε	Ξοኟሠ ν	ቸኁеснևчո ուгոбосэ	Շኄдеτቯψαс ዴтеጺሴвр
ቾмጨр ሀитрըμխклօ хефխቤու	Уճիշонток лልմቇбаኗυ ሡхрևбህвиз	Цխካ се иթоγ	А μуկ π
Оղупաπула էνэл չιቼቼгу	ԵՒвι хէβиտеበу εщиኤа	Дрጋփ ωյոзвኞጶим	Д апс аλαца
Унта дрըз	Уνазቻрኔве псωг νիկак	ዱ ыኄюку	Муդիጄ յըлапο
Υйеղα ոπоշοδакле уфусεж	Ζፂ υ	ԵՒлաглէցеհ иг	Τоቱևտεхሟнι ዉщо

Możesz za to zmieniać siebie, pracować nad sobą, wyciągać wnioski, wykorzystać ten czas dla własnego wzrostu. Słuchaj i obserwuj męża, może zapytaj wprost czego teraz potrzebuje.. może wcale nie chce słuchać jak bardzo go kochasz i bardzo przepraszasz, może chce spokoju.. może wolałby jakieś inne czyny niż słowa .